مرحوم مجتهدي از نظر آية الله بهجت اعلي الله مقامهما:
«جناب حجة الاسلام و المسلمين آقاي دکتر خوش‌بيان که از فضلاي حوزه علميه قم و از شاگردان قديم حضرت آية الله بهجت هستند نقل کردند:
در سال 1354 که در شهر قم مشغول تحصيل بودم، (به توصيه بعضي اساتيد به مدرسه فيضيه رفتم و حجره‌اي در ضلع غربي در طبقه فوقاني گرفتم)
درست روز دوم اقامت در مدرسه فيضيه، متوجه شدم کسي درب حجره را مي‌زند. وقتي درب را باز کردم ديدم شخصي بلند قامت با سيماي بسيار جذاب و چشماني درشت و موها و محاسني بلند است در حالي که يک بقچه در دست دارد. او بي‌درنگ وارد حجره شد. با خود فکر کردم شايد از آشنايان صاحب قبلي حجره است و گمان مي کند هنوز طلبه قبلي در اين حجره ست دارد. چاي آماده بود، عرض کردم: صبحانه و چاي آماده است.
ايشان فرمودند: خير آقاجان، من همه چيز همراه خود دارم، شما جلسه درستان برويد. من هم بي‌اختيار حجره را ترک کردم و در جلسه درس حضرت استاد جناب آيت الله آقاي حاج شيخ محمد تقي بهجت حاضر شدم، ولي در طول درس پيوسته در اين فکر بودم که اين آقا کيست؟ نکند مزاحم درس من بشود؟ پس از اتمام جلسه، حضرت استاد آيت الله بهجت با انگشت سبابه دست راست اشاره‌اي کرده و فرمودند: تشريف داشته باشيد با شما کار دارم. سپس بي‌مقدمه فرمودند:
مواظب باشيد شما امروز ميزبان کسي هستيد که من ارادتمند او هستم! اين کلام آيت الله بهجت، خود کرامتي بود و ايشان از ما في الضمير من و از مساله‌اي که در طول درس مرا آزار داده بود خبر مي‌دادند. پس از خداحافظي به حجره بازگشتم و مجدداً با آن شخص روبه رو شدم. اما اين بار به گونه‌اي ديگر و با ارادتي کامل، چرا که حضرت استاد فرموده بودند: ميزبان کسي هستيد که من ارادتمند به او هستم.
وقتي از ايشان پرسيدم نام شما چيست؟ فرمودند: «جعفر».
جمالي بي‌نظير داشتند و به قدري هيبت و هيمنه در وجودشان بود که به هيچ عنوان نمي‌توانستم در چشمان نافذ و زيبايشان نگاه کنم. هنگام ظهر عرض کردم: آقا ناهار بفرماييد! ايشان مقداري نان و ماست از کيسه خود بيرون آوردند و ميل کردند. در آن روز آقاي مجتهدي آن چنان با خلقي سرشار از حسن و انبساط با من برخورد کردند که قابل توصيف نيست! سپس حجره را به قصد تشرف به مسجد جمکران و کوه خضر ترک نمودند و اين ابتداي آشنايي من با حضرت ايشان بود و چه سِري در آمدن ايشان به حجره اين حقير نهفته بود؟! نمي‌دانم…
لاله‌اي از ملکوت، جلد چهارم، صفحه 115و116»
همچنين از علامه حسن زاده حفظه الله بدين مضمون نقل ميکنند :(مرحوم مجتهدي)انسان الهي بود، فاني بالله بود و بنده فاني در ايشان بودم! اين واقعيت امر است، رَفَعَ الله درجاتَه»
بهترين عبادت از نظر مرحوم مجتهدي
دعا براي تعجيل فرج و بر طرف شدن غم و اندوه از چهره مبارک حضرت ولي عصر عليه‌السلام مخصوصا در اماکن مقدس و بقاع متبرک که محل عبادت و دعاي ايشان بوده است، از بهترين عبادات محسوب مي شود
از جمله دعاهايي که مکرّر به افراد توصيه مي‌فرمودند: خواندن «زيارت آل يس» در 9 روز هنگام بين الطّلوعين (ما بين اذان صبح و طلوع آفتاب) بود که خواص و آثار بسيار عجيبي در پي دارد. همچنين شاگرد آن مرحوم مي گويد:
پيرامون خواندن اين زيارت، مطالب بسياري از جناب آقاي مجتهدي دارم که به ذکر همين مقدار بسنده مي‌کنم. اميد است پويندگان راه حقيقت، حقير را از دعاي خير فراموش نکنند. جلد دوم، ص353
درباره این سایت